Αποστολή στην Κωνσταντινούπολη

Oι U2 κερδίζουν το παιχνίδι από τα αποδυτήρια πριν καν βγουν στη σκηνή, σκοράρουν, από τη στιγμή που οι θεατές, μπαίνοντας στο στάδιο, αντικρίζουν ένα διαστημόπλοιο। Ή τη δαγκάνα ενός αρπακτικού (ανάλογα, όπως το βλέπει ο καθένας)। Για τον Μπόνο και την παρέα του, το φουτουριστικό σκηνικό είναι απλά, αυτόν τον καιρό, το σπίτι τους. Είδαμε στην Κωνσταντινούπολη πώς είναι αυτό το μυστήριο σπίτι από μέσα.

Με τίποτα. Δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του σχεδιαστή του σόου και σκηνοθέτη Γουίλι Γουίλιαμς, και ας έχει την πιο καλή θέση στη συναυλία. Αυτός ο κύριος πρέπει να σκεφτεί κάτι που θα ξεπεράσει την 360 περιοδεία των U2. Tην οποία είχε εμπνευστεί ο ίδιος προσπαθώντας να ξεπεράσει τη Vertigo περιοδεία και πριν από αυτή την Εlevation περιοδεία και την Popmart περιοδεία και, για να μη σας κουράζω, όλες τις περιοδείες που εμπνέεται και σχεδιάζει για το συγκρότημα του Μπόνο από τότε που πήρε τη δουλειά, το 1982. Πώς, λοιπόν, να μην έχει πολλά στο κεφάλι του!
Όλες οι δουλειές έχουν τα ζόρια τους. O Γουίλι Γουίλιαμς τα κρύβει πίσω από ένα σταθερό χαμόγελο, έτσι όπως στέκεται περήφανα κάτω από τα πλοκάμια του διαστημόπλοιου-αρπακτικού, με το οποίο περιοδεύουν οι U2.
O Γουίλι κρατάει το χαμόγελό του και απαντάει κάπως κοφτά: «Αυτή είναι η μεγαλύτερη παραγωγή στο ροκ. Αυτή ακριβώς», τονίζει. Άρα, εδώ είμαστε, πιάσαμε κορυφή, δεν πάει πιο πάνω ή απλά δεν θέλει να σκέφτεται καν τι άλλο μπορεί να κάνει.
Έτσι όπως βλέπω τα πράγματα μέσα από την κοιλιά του χταποδιού, αρχίζω να πιστεύω ότι ο Γουίλι Γουίλιαμς, που έχει συνεργαστεί και με τη NASA σε ένα πρότζεκτ με τους Kronos Quartet, έχει δίκιο. Το «αρπακτικό» είναι διαστημική κατασκευή από την κορυφή ως τα γαμψά του νύχια και το διάστημα είναι ροκ από αρχαιοτάτων χρόνων, από τότε ο Ντέιβιντ Μπάουι έβγαζε το «Space oddity» (το οποίο χρησιμοποιούν οι U2 για εισαγωγή - ground control to major Tom) ως το space rock το ίδιο μαζί με όλη του την γκαρνταρόμπα. Κάθε ροκ σταρ κρύβει έναν εξωγήινο μέσα του. Άλλος πιο πολύ, άλλος πιο λίγο. O σχεδιαστής της 360, πάντως, είναι σίγουρα φαν των «X-Files». Όχι;
Και όμως το διαστημόπλοιο προϋπήρχε, και μάλιστα στο ΛοςΆντζελες. Κατά κάποιον τρόπο δηλαδή. «Η ιδέα ήρθε», λέει ο Γουίλιαμς, «από το Theme Building στο αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, μια αεροδυναμική κατασκευή με τόξα, μέρος του οποίου φιλοξενεί και εστιατόριο, και από τη στιγμή που το είδα κατάλαβα πως κατά 'κεί θα πάμε». Και κατά 'κεί πήγαν. Την επόμενη, τη μεθεπόμενη ή κάποια άλλη μέρα καλεί τον Μπόνο για φαγητό και του σχεδιάζει την κατασκευή με πιρούνια. O Μπόνο βάζει αμέσως τα πιρούνια στο μυαλό του και ο Γουίλιαμς το διαστημόπλοιο στις σελίδες του ροκ.
Έτσι όπως το κοιτάω προς τα πάνω στο φως της ημέρας (μου φαίνεται σαν εξωγήινοι να αντέγραψαν τα σχέδια του Γκαουντί (αν και δεν αποκλείεται να είχε συμβεί και το ανάποδο), άλλωστε η πρώτη της 360 Tour έγινε στη Βαρκελώνη. Δεν το λέω «τυχαίο». Πράσινα πλοκάμια που στα σκοτάδια αντανακλούν όποιο φως τα φωτίσει και πορτοκαλί βεντούζες που αλλάζουν χρώματα κι αυτές. Η σκηνή κυκλική, με ένα δαχτυλίδι που «κλείνει» μέσα του κόσμο, και γέφυρες που κινούνται και όπου οι U2 πάνε κι έρχονται, ως και ο Λάρι παίρνει τα τύμπανα και ακολουθεί.
O Γουίλι Γουίλιαμς - διαβεβαιώνει πως πρόκειται για ένα never ending story. «Συνεχώς εξελίσσεται, συνεχώς αλλάζει, φτιάχνουμε πράγματα, προσθέτουμε. Αυτή είναι η μοίρα των U2, να ψάχνονται συνεχώς για κάτι καινούριο και διαφορετικό. Κάναμε, για παράδειγμα, τη Ζοo ΤV και την Popmart με τις γιγάντιες βιντεοοθόνες, μετά από λίγο είχαν όλοι μεγάλες οθόνες. Ψάχναμε το επόμενο». Και βρήκαν μια άλλου τύπου οθόνη, κυλινδρική.
«Η οποία έχει το εξής περίεργο: μπορείς να δεις και μέσα από αυτήν. Και τι βλέπεις; Στο βάθος, κι άλλο κόσμο. Και μέσα σε αυτόν τον κόσμο παντού, το συγκρότημα». Στην αρχή δεν «έβλεπα» ακριβώς τι ήθελε να πει ο σχεδιαστής, αλλά μετά, που το είδα στο live, αυτή η κυλινδρική οθόνη κατεβαίνει από τα ύψη όπου βρίσκεται (ψηλά, μαζί με όλο τον εξοπλισμό) και ανοίγει σαν πλέγμα από μικρές οθόνες. Το οποίο έχει τη χάρη του. Και εκτός από τη χάρη, και την πρωτοπορία του. Και σούπερ τεχνολογία για να έχουν να αναλύουν οι ειδικοί.
Και αρχίζει η παράσταση. Εκεί που έρχονται σιγά-σιγά οι U2 και αναβοσβήνουν τα φώτα και βγαίνουν καπνοί και ο κεντρικός πύργος (ελέγχου ίσως;) της σκηνής κάνει κάτι τρελά, σαν να κερδίζεις ταυτόχρονα όλα τα φρουτάκια στο καζίνο, έχεις την εντύπωση πως θα βγουν μαζί και τα πράσινα ανθρωπάκια και δεν εννοώ τα παιδιά με τα χρώματα της Ιρλανδίας. Γιατί βγαίνουν κι αυτά, στο κοινό, για την υποδοχή του γκρουπ.
Το μεγάλο στοίχημα, δηλαδή, είναι το αιώνιο του ροκ των σταδίων. Πώς να κάνουν το γιγάντιο και μακρινό να φαίνεται κοντινό και αγαπημένο. Η κυκλική σκηνή είναι η λύση. Αυτή και η συναυλία η ίδια που ο Γουίλιαμς περιγράφει σαν ένα «συνδυασμό ποδοσφαιρικού αγώνα και συναυλίας», αφού η σκηνή είναι στη μέση και πάνω της είναι μόνο οι τέσσερίς τους, ο Μπόνο, ο Ετζ, ο Άνταμ και ο Λάρι. Και τα όργανα. Και επίσης, όπως είπαμε, μπαίνουν γκολ (από τα αποδυτήρια).
Oι U2 είναι και οι τελευταίοι του ροκ των σταδίων. Γιατί το ροκ έχει άλλα μεγέθη πια -one size fits all-, αλλά όχι U2. Αν θα βγουν άλλοι big; Μάλλον χλομό. Και όλο το ντιζάιν της 360 περιοδείας είναι μελετημένο πάνω στις ανάγκες των σταδίων.
O Μπόνο είναι καλά. Και it's a beautiful day.
H «μηχανή» δουλεύει. Και αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς όσα συζητάει εδώ κι εκεί ο «αρχηγός», έχει πάρει μπροστά για τα καλά και η χρονιά θα είναι πολύ γεμάτη, έτσι ώστε ο φαν των U2 να κάνει Χριστούγεννα τρεις, τέσσερις φορές για φέτος.
Ήδη στις συναυλίες τώρα παίζουν τρία καινούρια κομμάτια, το ινστρουμένταλ «Return of the stingray guitar», με το οποίο κάνουν την είσοδό τους στο στάδιο, το «Νorth star» και το «Glastonbury» προς μεγάλη ικανοποίηση των φαν. Oι πιο φανατικοί από αυτούς είχαν κατασκηνώσει απέξω και στις πρόβες ηχογράφησαν τα καινούρια και τα ανέβασαν και στο Internet για να τα μοιραστούν με τους υπόλοιπους - έτσι πάνω-κάτω εξελίσσεται η ιστορία των U2 στις ημέρες του Twitter και του YouTube, όπου μυστικό τίποτα δεν μένει.
Θα ετοιμάσουν και ένα techno άλμπουμ (τα λέει ο Μπόνο αυτά) και μια εφαρμογή για τους υπολογιστές (τα ξαναλέει ο Μπόνο αυτά), ενώ οι δυο τους (Μπόνο και Ετζ) έχουν γράψει και το σάουντρακ του «Spiderman» ως φανατικοί αναγνώστες κόμικς που μπορεί και να είναι.
Εκεί όπου έχουν φτάσει δεν υπάρχει δρόμος για να γυρίσουν πίσω. Και δεν νομίζω ότι, όσο κι αν τους βάζει σε πειρασμό η ιδέα να παίξουν σε μια μικρή παμπ και να κερνάνε τους φίλους θεατές τους Γκίνες μπίρες, θα μπορούσαν να κολλήσουν εκεί. Η πρόκληση έρχεται συνεχώς φρεσκαρισμένη από την τεχνολογία και είναι έτοιμοι να δοκιμάσουν. Τεχνολογία, το νέο ροκ εντ ρολ. Oι U2 φροντίζουν να μένει στο παιχνίδι και το παλιό.

Τα μυστικά του σόου
- Η 360 περιοδεία έχει τα μυστικά της και τα πιο πολλά από αυτά τα αποκαλύπτουν αριθμοί: Η σκηνή έχει μήκος 60 μέτρα, ύψος 30 μέτρα, βάθος 40 μέτρα. Η κατασκευή μπορεί να στηρίξει ως και βάρος 180 τόνων. O ατσάλινος σκελετός είναι καλυμμένος με ύφασμα που είχε σχεδιαστεί αρχικά για αγώνες Φόρμουλα 1.
- Η κυλινδρική οθόνη στο κέντρο της σκηνής αποτελείται από: 1 εκατ. κομμάτια. 500.000 πίξελ. 150.000 μηχανικά μέρη. 30.000 καλώδια. Ζυγίζει 54 τόνους.
- O κεντρικός πύργος έχει ύψος 52 μέτρα.
- Για τη μεταφορά χρησιμοποιούνται 150 φορτηγά.
- 400 άνθρωποι είναι το μόνιμο προσωπικό που εργάζεται για την παραγωγή।