Ο πρώτος μου Μαραθώνιος. 11ος Διεθνής Μαραθώνιος Θεσσαλονίκης "Μέγας Αλέξανδρος"

Λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό των 42195μ. 3-4-2016 Λευκός Πύργος

Η πρώτη μου φορά...

Όπως και να έχει η πρώτη φορά είναι μοναδική, μια εμπειρία που μένει χαραγμένη ανεξίτηλα στη μνήμη του συμμετέχοντα, κάτι το οποίο θα θυμάται για πολύ μα πολύ καιρό στην διάρκεια του χρόνου. Ποίος δεν θυμάται με θέρμη την πρώτη του μέρα στο σχολείο....την πρώτη φορά που εργάστηκε, την πρώτη του ερωτική επιτυχία; Η διαδικασία που ο οργανισμός αποβάλει κάθετι αρνητικό μετά την διαδικασία και συγκρατεί ότι πιο θετικό και χρήσιμο για τον ίδιο είναι μοναδική και ονομάζεται μηχανισμός άμυνας σύμφωνα με την ψυχολογία . Το ίδιο Συμβαίνει και με την πρώτη μας συμμετοχή σε Μαραθώνιο αγώνα δρόμου!!!

στο 36ο χλμ του αγώνα

Ο πρώτος μου Μαραθώνιος σαν γεγονός και συμμετοχή δεν ήταν καθόλου τυχαία εμπειρία.... Όλα έγιναν προμελητημένα και σχεδιασμένα..... Από την στιγμή που ειπώθηκε σαν ανέκδοτο το γεγονός της συμμετοχής μου σε αυτόν και μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της συμμετοχής μου και τερματισμού στο Βασιλικό θέατρο της συμπρωτεύουσας συνέβησαν με ακρίβεια - μελέτη σπουδή σκληρή προπόνηση και ιδρώτα και φυσικά ισχυρή δόση αυτοσαρκασμού και χιούμορ ειδικά στο τέλος!

στο δρόμο για τον τερματισμό

Ο μαραθώνιος σαν αγώνισμα μας είναι αρκετά γνωστός μιας και μέσα από τη δική μας "φυλή" δημιουργήθηκε αναδείχτηκε και μεταλαδαμπεύτηκε στην υπόλοιπη υφήλιο, έχοντας αυτή τη στιγμή τους πιο φανατικούς και συνάμα elite αθλητές από όλα τα αθλήματα! Κανένα άλλο αγώνισμα στον κόσμο δεν προσελκύει τόσο πιστούς και φανατικούς αθλητές μας εξιστορούσε ο ελληνοαμερικάνος καθηγητής μας στο μάθημα "Άθλητικός Τουρισμός" όταν μας ανακοίνωνε ότι θα πάρει μέρος στον Μαραθώνιο Θεσσαλονίκης για πολοστή φορά και τον κοιτούσαμε όλοι οι φοιτητές με απορία (γιατί να το κάνει άραγε αυτό); Ο Γ. Κώστα εκ τότε έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλούς ακόμη και συνεχίζει να μας εξηγεί ότι κάθε φορά είναι διαφορετική αλλά καμία σαν την πρώτη.....

Κατά την διάρκεια του αγώνα μετά την Αρχαία Πέλλα με τον συν-ορειβάτη Βαγγέλη από τον ΕΟΣ Κομοτηνής

Ο φίλος μας Β. Κυριλίδης και καλός μαραθωνοδρόμος πολλάκις εντός και εκτός Ελλάδας (αν και μεταξύ μας σαν συγγραφέας είναι πολύ καλύτερος.. :-) μας εξηγεί ότι ο Μαραθώνιος δεν είναι ανταγωνιστικός. Σε κανένα άθλημα στο κόσμο το 99% των αθλητών του δεν μπαίνει για να το κερδίσει!!! και πως να το κάνεις άραγε; Δεν είμαστε όλοι 40 κιλά άνθρωποι ή εκπαιδευμένοι να τρέχουμε σαν Κενυάτες - Αιθίοπες κ.α. Ο σκοπός είναι λοιπόν για τους υπόλοιπους θνητούς ένας να τερματίσεις υγιής και να καταφέρεις να φτάσεις ασφαλής στην πιο προσιτή καφετέρια - εστιατόριο μπυραρία μετά τον αγώνα για να αναπληρώσεις τη δαπανημένη ενέργεια!

Με επιτυχία η πρώτη μας Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Θεσσαλονίκης

Και τι είδους αγώνισμα είναι αυτό που έχει σαν στόχο να καλύψεις τις 3000 θερμίδες που κατανάλωσες σε 4 ώρες θα ρωτήσει εύλογα κάποιος; Δεν είναι ασφαλώς αυτός ο σκοπός, ούτε ο Φειδιππίδης θα περίμενε ότι χιλιάδες κόσμου θα έκαναν αυτή τη πράξη μιμούμενοι το κατόρθωμα του, να διανύσει ξυπόλυτος και δίχως την παραμικρή υποστήριξη για 38 χλμ από τον Μαραθώνα στην Αθήνα μεταφέροντας την χαρμόσυνη είδηση (για την ιστορία ξεψύχησε αμέσως μετά την ιστορική αναγγελία του "νενικήκαμεν").

Η ομάδα μας από την Κομοτηνή από τα άγρια χαράματα στο άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου στην Πέλλα Θεσσαλονίκης

Ούτε ο Σπύρος Λούης το 1896 ο πρώτος νικητής στον 1ο Μαραθώνιο αγώνα Ολυμπιακών αγώνων όταν έτρεξε τον μαραθώνιο των 38χλμ. τότε σε χρόνο 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δεύτερα, περίμενε ότι οι μιμητές του θα ανέβαζαν φωτογραφίες με τα επιτεύγματα τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή θα γράφανε άρθρα....

Αναμνηστικές φωτογραφίες πριν την έναρξη του Μαραθωνίου

Για την ιστορία ο Σπύρος Λούης μετά τους Ολυμπιακούς γύρισε στο χωριό του και δεν πήρε μέρος σε κανέναν άλλο αγώνα δρόμου. Έζησε μια ζωή ήρεμη, εργαζόμενος ως αγρότης, και αργότερα ως τοπικός αστυνομικός.

36ο χλμ

Ο φίλτατος Βασίλης λοιπόν μας εξηγεί "...είναι ένας αγώνας προσωπικός που ο καθένας συμμετέχει για διαφορετικό λόγο και όχι για να έρθει Πρώτος. Πολλοί συμμετέχοντες δεν γνωρίζουν καν τα ονόματα των νικητών, δεν τους ενδιαφέρουν...σχεδόν οι περισσότεροι. Ζουν την χαρά τη δική τους και των φίλων τους με τη σκέψη. Στα σπίτια των μαραθωνοδρόμων η φωτογραφία, το δίπλωμα το μετάλλιο όσων τερματίζουν τουλάχιστον για πρώτη φορά, στέκεται σε χώρο ανάλογο με αυτόν του πτυχίου, του γάμου τους της φωτογραφίας του πρώτου τους παιδιού..."

φτάνοντας στο τέρμα των 42195 μέτρων.

συνεχίζει ...."Σου θυμίζουν ότι κατάφερες κάτι που λίγοι άνθρωποι μπορούν, οριστικό και αναφαίρετο δικαίωμα που θα συνοδεύει σε όλη τη διάρκεια της ζωής σου."

Ο τερματισμός

όταν του εξηγούμε σε κατ' ιδίαν συζήτηση ότι στον πρώτο μας αγώνα βρήκαμε τοίχο κάπου στο 39ο χλμ (μείναμε από ενέργεια) και περπατήσαμε για 1 χλμ και νιώθουμε ντροπή μας βάζει τις φωνές και μας εξηγεί...δεν πρέπει να αισθάνεσαι ποτέ έτσι! Το γεγονός της συμμετοχής και του τερματισμού σου από μόνο του σε κάνει νικητή!

Έτσι και εμείς συμβουλεύομενοι γνωστούς και φίλους που κάναν το ίδιο ακριβώς με εμάς πριν από εμάς για πολλές φορές, αφεθήκαμε στη στιγμή και παρόλη την κούραση που κατανοείς ότι δεν ήταν και τόσο απλό ότι κατάφερες (ειδικά αν δεν έχεις καταφέρει να κοιμηθεί από την φασαρία μετά βίας 1 ώρα την προηγούμενη)!

Ο 11ος Διεθνής Μαραθώνιος "Μέγας Αλέξανδρος" έχει περάσει στην ιστορία αφήνοντας ανάμεικτα συναισθήματα στους συμμετέχοντες και φυσικά σε εμάς.

Ο πολύ καλός φίλος Στέλιος Μπέριος που μαζί ξεκινήσαμε και τερματίσαμε τον 11ο Διεθνή NN Μαραθώνιο Θεσσαλονίκης

Το μεγαλύτερο και κυρίαρχο συναίσθημα είναι αυτό της χαράς για την συμμετοχή σ΄ αυτόν τον τόσο σημαντικό σε αξία αγώνα που διοργανώνεται στην Βόρεια Ελλάδα. Ο καιρός ήταν ιδανικός και αποτέλεσε σύμμαχο στην προσπάθεια των αθλητών να απολαύσουν μαζί με την ομορφιά και την ιδιαιτερότητα της διαδρομής και μια επίδοση σύμφωνη με την προσδοκία τους. Όμως το μεγάλο κέρδος αυτής της προσπάθειας, πέραν της συμμετοχής σε όλη αυτή τη γιορτή και βέβαια της εμπειρίας που αποκτά ο δρομέας μέσα από τέτοιες καταστάσεις, είναι ο τερματισμός. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...!!! για τον αγώνα σας και για την μεγάλη σας προσπάθεια.

Μπαίνοντας στην πόλη....

Για την Ιστορία πρώτος στον Μαραθώνιο τερμάτισε ο Κενυάτης Άμπελ Κίμπετ Ροπ, με χρόνο 2:17:41. Τον ακολούθησαν οι συμπατριώτες του Σίλας Κιπρόνο Τόο (2:17:54) και Μόουζες Κιπρούτο Κιμπίρε (2:18:10). Πρώτος Έλληνας στον τερματισμό και 5ος στην τελική κατάταξη, ήταν ο Κώστας Ρήγας, με χρόνο 2:29:49. Στις γυναίκες, πρώτη τερμάτισε η Χέλεν Τζεπκοσγκέι Κιμούτα, από την Κένυα, με χρόνο 2:41:50. Στη δεύτερη θέση ήταν Μαρία Βράιτς, από την Κροατία με χρόνο 2:52:29 και τρίτη η Ρουμάνα, Μαρία Μαγκνταλ Λούκα (2:58:42).

ΛΥΚΟΙ Κεχαγιόγλου 3-4-2016 Μαραθώνιος Θεσσαλονίκης

Η ομάδα μας "ΛΥΚΟΙ Κεχαγιόγλου" συμμετείχε με μια πολυπληθή ομάδα 27 αθλητών του οι οποίοι τερμάτισαν με επιτυχία και με πολύ καλές επιδόσεις τον αγώνα καταλαμβάνοντας σημαντικές θέσεις.

Η Ομάδα των ΛΥΚΩΝ Κεχαγιόγλου

Ριζιώτης Χριστόδουλος 3.05 Γιοφτσίδης Νίκος 3.05 Μιχαηλίδης Θεόδωρος 3.15 Λαζαρίδης Κώστας 3:17 Καλογιαννιδης Θωμας 3.20 Λούδος Πέτρος 3.20 Μπακιρτζής Γιώργος 3.24 Μαρκόπουλος Παναγιώτης 3.24 Παπαδόπουλος Στέργιος 3.30 Ζάχαρης Νικος 3.34 Κιμπάρης Δημήτριος 3.42 Τάσος κουγιομτζιδης με 3:42. Emine Sarisoy 3.48 Φυλλαρίδης Χρήστος 3.55 Χατζηπέμου Κώστας 3.57 Ελευθεράκης Γρηγόρης 3.57 Γρόζος Ηλίας 3.58 Παπαλεξάνδρου Άννα 3.59 Κεχαγιόγλου Δημήτριος 3.59 Τσουκαλά Αριστέα 4.03 Κομήτης Δοξάκης 4.07 Βουρδόγλου Δημήτριος 4.09 Μόσχου Νίκος 4.14 Παπαδόπουλος Στέφανος 4.18 Βαγενάς Αλέξανδρος 4.24 Γιαγτζόγλου Πέτρος 4.31 Τσιομπανάκης Δημήτριος 4.51