Με την πολυπληθέστερη ελληνική αποστολή σε αγώνα στο εξωτερικό- Tutte le strada portano a Roma

Έξω από το Κολοσσαίο ετοιμαζόμαστε να γράψουμε ιστορία με την συμμετοχή μας στη πολυπληθέστερη συμμετοχή Ελλήνων σε αγώνα του εξωτερικού - 23ος Μαραθώνιος Ρώμης 2-4-2017

Στο 15ο μίλι της διοργάνωσης, σε ένα αγώνα που ΟΛΑ πήγανε θαυμάσια!

Τι γίνεται όταν σε μια πόλη καταλύουν όχι 1.... ούτε 2 .... ΡΩΜΙΟΙ αλλά 141 συνολικά Έλληνες για να συμμετάσχουν σε 1 και μόνο αγώνα; Τότε το γεγονός αυτό από μόνο του το καθιστά στη μεγαλύτερη αποστολή Ελλήνων που έχει ταξιδέψει ποτέ για να αγωνιστεί σε 1 αγώνα στο εξωτερικό.....

Η ομάδα από την Θράκη (Κομοτηνή + Έβρος)

Η Ομάδα Laurentina από το Τυχερό Έβρου μπροστά στα Spansih steps

Τι συμβαίνει όταν η δραστηριότητα - ο αγώνας αυτός, είναι το κατεξοχίν Ελληνικό άθλημα που έχει γεννηθεί και μεγαλουργήσει σε ελληνικό έδαφος και έχει μεταλαμπαδευτεί σε ολόκληρη στην υφήλιο σαν το ταχύτερα αναπτυσσόμενο αγώνισμα με τους πλέον φανατικούς αθλητές; Τότε το άθλημα αυτό που δεν είναι άλλο από το Μαραθώνιο.....

Ομάδα Θράκης πριν την έναρξη στο Κολοσσαίο Ρώμης (Pedro, Πέτρος, Σάκης, Στέλιος, Λητώ)

Και όταν αυτή η πόλη είναι η Αιώνια Πόλη, η πόλη των μουσείων των αρχιτεκτονικών θαυμάσιων δημιουργημάτων, των αγαλμάτων, των σιντριβανιών πλατειών και κτιρίων, των 54 μουσικών συνόλων (μπάντες και φιλαρμονικές) και κατά τη διάρκεια των 42195 μ. και των χιλιάδων Ρωμαίων πολιτών που βγαίνουν να ενθαρρύνουν τον κόσμο; Τότε δεν είναι απλά ένας Μαραθώνιος αγώνας αλλά ένα δρομικό πανηγύρι που δίκαια το κατατάσσουν στον αγώνα δρόμου που όλοι πρέπει να συμμετάσχουν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Και δίκαια όλοι οι μεγάλοι τουριστικοί οδηγοί χαρακτηρίζουν το γεγονός που συμβαίνει μια φορά το χρόνο στη Ρώμη σαν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα τής πόλης και φυσικά τον Μαραθώνιο της Ρώμης σαν έναν από τους πλέον τουριστικούς του κόσμου!

H ομάδα μας που κατάφεραν ΟΛΟΙ να πετύχουν εξαιρετικούς χρόνους (πέρυσι στη Θεσσαλονίκη, τώρα στη Ρώμη)

Και ποιό είναι αυτό που φοβούνται πιο πολύ οι 16500 Μαραθωνοδρόμοι και άλλοι 70000 κόσμου για τους παράλληλους αγώνες των 4χλμ; Μα φυσικά να μη πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους όπως έλεγαν οι Αστερίξ και Οβελίξ (Αρχαίοι Γαλάτες του πλέον ανυπότακτου χωριού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) με άλλα λόγια να ανοίξουν οι ουρανοί και γίνει αληθινός κατακλυσμός - νεροποντή πραγματική που αντί να σταματάει γίνεται ολοένα και πιο ισχυρή σε ένταση κατά την διάρκεια του αγώνα!

Και τι γίνεται όταν στην αποστολή αυτή των 141 Ρωμιών συμμετέχουν από την πόλη μας (Κομοτηνή) εκτός των άλλων η δρομική οικογένεια του γυμναστήριο της πόλης Ακης, Αντώνης, Νίκος και ο υπογράφων - Pedro; Μα φυσικά να πετυχαίνουμε όλοι και οι 4 προσωπικό ατομικό ρεκόρ Μαραθωνίου στον κατεξοχήν τουριστικό αγώνα της Ευρώπης, στις πλέον αντίξοες καιρικές συνθήκες σε έναν αγώνα που ξεκίνησαν 16500 δρομείς και 141 Έλληνες από τους οποίους τερμάτισαν οι 13700 και οι 117 αντίστοιχα. Και μπορεί να μην είναι οι χρόνοι μας κάτω από τις 3 ώρες που σε κατατάσσουν στην ελίτ, αλλά όταν καταφέρνεις να κατεβάσεις το προσωπικό σου χρόνο κατά 26 λεπτά της ώρας σχεδόν μισή ώρα αποτελεί επιτυχία...

Σάκης από το Τυχερό γνωστός και ως "Ill Pirato"...= δύναμη!

Η φίλη μας η Raquel απο το Mexico μας το είπε πριν καν μπούμε στη δοκιμασία....."Take it easy....just get into the wave and enjoy...it". "Είναι η 4η φορά που συμμετέχω σε αυτόν το αγώνα τα τελευταία 4 χρόνια που ασχολούμαι και θα έρχομαι κάθε χρόνο στο μαραθώνιο της Ρώμης" μας εξηγεί βδομάδες πριν την επαφή μας με το περιβάλλον χώρο. Αν είχα να διαλέξω 2 αγώνες το χρόνο να διαγωνιστώ μας εξηγεί η δύο φορές συμμετέχουσα στον Μαραθώνιο της Βοστόνης φίλη μας Raquel - ο ένας θα ήταν ο της Ρώμης - μας εξηγεί τηλεφωνικά όταν προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε πληροφορίες.... Βέβαια η Raquel αγωνίζεται σε 12 αγώνες μαραθώνιους τον χρόνο και σε 2 ultra κι αυτό από μόνο του αποκτά μεγάλη βαρύτητα αλλά αυτό είναι τελείως άλλο θέμα!!.

Η άνοιξη στην Ρώμη, την αιώνια πόλη, το μέρος που ερωτεύεσαι από την πρώτη στιγμή, αφού είναι το υπαίθριο μουσείο της Ευρώπης είναι μοναδική! Όταν μάλιστα είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεσαι την πρωτεύουσα της Ιταλίας και για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο "να την διασχίσεις ολόκληρη ....από άκρη σε άκρη τρέχοντας" συμμετέχοντας σε έναν από τους πιο όμορφους διάσημους μαραθώνιους της Ευρώπης αν όχι του κόσμου τότε από μόνο του γεγονός είναι μια πρόκληση!

Το σκηνικό του καιρού την 2-4-2017 ημέρα της διεξαγωγής του 23ου Μαραθωνίου της Ρώμης

Ο σπόρος έπεσε από εδώ...http://pierregiatzo.blogspot.gr/2016/04/11.html, όταν ο καλός φίλος από τη Χίο - Στέλιος που τερματίσαμε παρέα και έχει τρέξει τουλάχιστον σε 10 διαφορετικούς μαραθωνίους μας πέταξε την ιδέα...." Πρέπει να δοκιμάσουμε μια φορά να τρέξουμε στη πόλη μουσείο με τις 60 μουσικές μπάντες".

Η πόλη - Μουσείο

Ρώμη 2017

Μπροστά από τα συντριβάνια της πόλης Μουσείο

Στο αρχαιότερο μουσείο του Κόσμου - Μουσείο του Βατικανού

Μουσείο Βατικανού

H θέα από το Castel Sant'Angelo δίπλα στο Τίβερη.

Η ομάδα κατά την αναχώρηση της

Και 6 μήνες μετά, ένα 2ο άτομο από την περιοχή μας. ο φίλος και γυμναστής μας Άκης και αρχηγός της ομάδας Action Running Club μας κάνει νύξη για το ίδιο ακριβώς πράγμα..."Πρέπει να επισκεφτείς τη Ρώμη τρέχοντας...." Μας μετέφερε λίγο πριν τη διεξαγωγή του Νυχτερινού Ημιμαραθωνίου Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο http://pierregiatzo.blogspot.gr/2016/10/5-2016.html

Ομάδα "Βορείων" ΣΔΥΘ στο pallazio dei congrezi κατά την περιήγηση στο χωριό του Μαραθωνίου Ρώμης

Ομάδα Laurentina λίγο πριν την εκκίνηση του Αγώνα

Και έτσι και έγινε, κάνουμε την παρέα μας με Δανιήλ, τον συνονόματο Πέτρο την Δήμητρα, το Σάκη από Τυχερό τον Στέλιο με την Γεωργία, Παναγιώτη και Κώστα και γραφόμαστε από τους πρώτους στην διοργάνωση. Για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με την διαδικασία εγγραφής σε αγώνες στο εξωτερικό, η όλη διαδικασία είναι λίγο κουραστική και αγχωτική όπως και η διαδικασία της προετοιμασίας βήμα βήμα με τα L.R. τις προπονήσεις εν μέσω χειμώνα. Αλλά όλα γίνονται για κάποιο σκοπό και σε ανταμοιβουν στο τέλος τόσο οι προσπάθειες που κάνεις για να βγάλεις την RunCard Ιταλίας, (τελικά είναι πιο εύκολο από όσο φαίνεται και οι Ιταλοί πράγματι βοηθητικοί να σε εξυπηρετήσουν) όσο και τα 30αρια χλιομετρων που αφιερώνεις στις 3ωρες προπονήσεις των Κυριακών του Χειμώνα εν μέσω αέρα, βροχών και συχνά θερμοκρασιών κατω απο το 0. Όλα γίνονται για να σε ανταμείψουν στο τέλος όταν φτάνει η στιγμή που αντικρίζεις το Κολοσσαίο στάδιο - σημείο αφετηρίας άλλα και τερματισμού, όταν ακούς το όνομα σου από δεκάδες περαστικούς στη piazza Navona, piazza di popollo να φωνάζουν "dai - dai - dai" και όταν κάπου εκεί στο 39oχλμ και ενώ σταματάμε να τρέχουμε για να πάρουμε μίαν ανάσα μας πλησιάζει ένας υπερήλικας Ιταλός σε μια από τις όμορφες πλατείες της Ρώμης , μας πιάνει από τα χέρια μας τα σφίγγει και μας λέει κατι στα Ιταλικά που το μόνο που καταλαβαίνουμε εμείς ειναι το ..... "Pedro ....FORZAA.."

Αν εχω δακρύσει από συγκίνηση 2 φορές σε μαραθώνιο - η πρώτη ήταν όταν πέρυσι τερμάτιζα στο πρώτο μου σε χρόνο 4:31:38 μπροστά από το Λευκό Πύργο, η 2η αναμφισβήτητα ήταν αυτή...μπροστά από τον ηλικιωμένο Ιταλό που σαν με είδε να σταματάω με "μάλωσε" με όλη τη δύναμη της φωνής του σαν να ειμουν μικρό παιδάκι με ενθάρρυνε σφίγγοντας τα χέρια μου λέγοντας μου ..."...τώρα, τελείωσες 1 χλμ έμεινε ακόμη για το Κολοσσαίο!"

Η άφιξη μας στο Ciampino με την φίλη από το Σύλλογο της Θεσ/νικης Κυριακή

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν σε όλο αυτό το πανηγύρι χαράς και έκρηξης συνασθημάτων δεν κάνουμε αναφορά στην ομάδα των Βορείων όπως μου αρέσει να την αποκαλώ, την Ομάδα του ΣΔΥΘ, την Κυριακή (Clara) την Γεωργία, Μάκη, Στέφανο, Κώστα και Αναστασία που από τη πρώτη στιγμή που ανταμώσαμε στο αεροπλάνο μέχρι και την επιστροφή μας στην πατρίδα είχαμε τόσο καλό συντονισμό και επικοινωνία έστω αυτές τις λίγες στιγμής αλλά πολύ σημαντικές για εμάς πριν και μετά το αγώνα και ποσο χαρά θα μας έδινε αν ξανασυντιωμασταν σε κάποια εκδήλωση εντός ή εκτός Ελλάδας ξανά. Τελικά οι Έλληνες στην ξενιτειά και ενόψει δύσκολων γεγονότων πάντα δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και δένουν μια χαρά, (το έχουμε διαπιστώσει άλλη μια φορά σε αγώνα στο εξωτερικό στην Καππαδοκία πριν 2 χρόνια το ίδιο συναίσθημα με τους Έλληνες της τότε αποστολής)

Ομάδα με κωδική ονομασία "Georgia" ή αλλιώς ΣΔΥΘ κατά την παραλαβή από το αεροδρόμιο

Γεωργία, Κυριακή, Pedro, Αναστασία Στέφανος, Κώστας, Μάκης και Δανιήλ σούπερ ΟΛΟΙ!!!

Γεωργία, Κυριακή, Pedro, Αναστασία Στέφανος, Κώστας, Μάκης και Δανιήλ σούπερ ΟΛΟΙ!!!

κατά την επίσκεψη μας στο Παλατάκι για την παραλαβή των σχετικών με Στέφανο και Κυριακή

Ομάδα Συλλόγου Δρομέων Υγείας Θεσσαλονίκης στην Ρώμη 2017

Με την αρχηγό της Αποστολής Γεωργία

Ρώμη 2017

Μαραθώνιος Ρώμης 2017

Για το καιρικό φαινόμενο που μας ακολουθεί σε όποιον σημαντικό αγώνα συμμετέχουμε θα ήθελα μόνο να πιστεύω ότι είναι καθαρά θέμα συγκυρίας και οτι δεν είναι απόλυτο κάθε φορά που συμμετέχουμε σε μεγάλο αγώνα να βρέχει..... (Το ζήσαμε στην Καππαδοκία σε 36 χλμ ορεινού τρεξίματος στις σπηλιές και βράχια της Καππαδοκικης γης, το βιώσαμε στο Παγγαίο σε έναν από τους δυσκολοτερους ορεινούς αγώνες 27 βουνίσιων χλμ και το ξαναζήσαμε και τώρα μπροστά από την Fontana Di trevi, τη piazza di spagna και την πλατεία του Αγίου Πέτρου, το Πάνθεον, το Κολοσσαίο!). Μαθαίνουμε ότι και πριν 2 και πάλι πριν 5 χρόνια συνεβει ξανά να βρέχει στο μαραθώνιο αυτό οπότε το λαμβάνουμε σαν οιωνό. Οιωνό όχι για κάποιον άλλο λόγο άλλα για το λόγο οτι σίγουρα πρέπει να ξαναεπισκεφτούμε τη Ρώμη, ώστε να δούμε τα αξιοθέατα και τις ομορφιές του κέντρου της Ρώμης με καλύτερες μετεωρολογικές συνθήκες και όχι προσπαθώντας να αποφύγουμε τη λακκούβα με το νερό και να μη μας πιτσιλίσει ο μπροστινός δρομέας που πέφτει με φόρα στη λίμνη από νερά που έχουν σχηματίσει οι κυβόλιθοι της διαδρομής (σημειωτέον πρέπει να αναφέρουμε ότι μια επιπλέον δυσκολία του αγώνα είναι τα 17 χλμ πλακόστρωτο κυβόλιθοι που διασχίζει ο μαραθωνοδρομος)

Tutto Bene

Αυτό και μόνο μας υπαγορεύει να το ξαναδοκιμασουμε!

Τέλος

Mε το φωτογράφο - δρομέα "ιπτάμενο" φίλο από το Σύλλογο δρομέων Λάρισας Γιώργη!

Τέλος αντί επιλόγου θα ήθελα να συγχαρώ και τους 141 Έλληνες που συμμετείχαν στην εκδήλωση, να ΕΥΧΑΡΙΣΤΉΣΩ το φίλο και συνοδοιπόρο απο την Λάρισα, Τζώρτζη που τρέξαμε πλάι πλάι για τουλάχιστον δύσκολα 20 χλμ, την ομάδα του Γυμναστήριου και φυσικά τον γυμναστή μου Άκη, την πολύ καλή και εξαιρετική Λίνα για τις ώρες που αφιερώνει στην αίθουσα της Γιόγκα για να θεραπεύσει τις θλάσεις και κακώσεις των μυών από τις πολύωρες προπονήσεις και τέλος τον προσωπικό φίλο και γιατρό Δήμο Βουτσά για την υπομονή την επιμονή και ιατρική τού καθοδήγηση και αγωγή ώστε να ξαναζήσω την χαρά και εμπειρία του τερματισμού!