Περιήγηση στον ορεινό Ίασμο

- Νοεμβρίου 25, 2010

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 08:00 π.μ. Ημέρα αυτοδιοικητικών εκλογών για όλους αλλά και μια θαυμάσια ευκαιρία να πάρουμε τα βουνά για εμάς τους υπόλοιπους. Με σύμμαχο τον καλό καιρό και παρέα 16 φίλων (Ε.Ο.Σ.) με αρχηγό τον Αντώνη και τον Στέλιο επισκέφτόμαστε το χωριό Ληνός Ροδόπης 2 χιλιόμετρα πρίν τον Πολύναθο. Απο εκεί εφοδιασμένοι με τσάντες σακούλες, τα σακίδια μας και τα μπατόν ξεκινάμε την ανάβαση στο Ύψωμα Ληνός (650μ.). Η συγκεκριμένη διαδρομή για όσους γνωρίζουν έχει την εξής ιδιαιτερότητα....

Η ανθοφορία της κουμαριάς ξεκινάει τον Νοέμβριο, στις ορεινές περιοχές της Ηπείρου και της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ενώ τα άνθη της δίνουν γύρη και νέκταρ μέχρι αργά την Άνοιξη. Το μέλι της Κουμαριάς, είναι σκουρόχρωμο, με πικρή γεύση και έντονο, ξεχωριστό άρωμα.

Το παράγουν οι εργάτες μέλισσες όταν συλλέγουν νέκταρ ή άλλους φυσικούς χυμούς, τους οποίους εμπλουτίζουν με ένζυμα που εκκρίνει ο οργανισμός τους, ανάγοντάς τα σε πολύ θρεπτική τροφή.

Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας Ελβετός από τη Βασιλεία επισκέφθηκε την Πάτμο. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο νησί, βρέθηκε σε μία περιοχή με κουμαριές. Εχοντας κλασική παιδεία, γνώριζε ότι ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τα κούμαρα για θεραπευτικούς σκοπούς. Κατόπιν τούτου μάζεψε κούμαρα τα οποία και αποξήρανε και μετέφερε στην Ελβετία. Αυτό αποτέλεσε και την αρχή μίας επανάστασης στη σύγχρονη ιατρική, αφού από τα κούμαρα απομονώθηκε η ουσία κουμαρίνη που είναι έως και σήμερα το πιο διαδεδομένο αντιπηκτικό.

Οι καρποι της ειναι εδώδιμοι και χρησιμοποιουνται για την παρασκευή εξαιρετικόυ τσίπουρου -σε πολλές περιοχές της Ελλάδας στα χρόνια του μεσοπολέμου και νωρίτερα έφτιαχναν και μάλιστα τα τελευταία χρόνια σε πολλές περιοχές αρχίζουν πάλι να το φτιάχνουν ), λικέρ, κονιάκ, (στην Πορτογαλία κάνουν ένα δυνατό κονιάκ με το όνομα medronho) καθώς και γλυκά του κουταλιού ή μαρμελάδα.

Αν δεν έχει ωριμάσει αρκετά είναι αρκετά στυφό και άγευστο, αν δε έχει ωριμάσει πάρα πολύ, έχει άσχημη γεύση. Στην ωρίμανση του είναι ένας πολύ νόστιμος και εκλεκτός καρπός. Και βέβαια, επειδή δεν αντέχει καθόλου μετά τη συγκομιδη, ο καλύτερος τρόπος να τα φάει κάποιος είναι κατευθείαν από το δέντρο.Το φυτό μας προειδοποιεί πλήρως για το πότε πρέπει να τρώμε ένα κούμαρο.

Καθ όλη την διαδρομή συνάντησαμε πλήθος άγριων κουμαριών αλλά και πυκνού δάσους πεύκης, ενώ κατα την διαδρομή μας συναντήσαμε και τον αρχαιολογικό χώρο της Βυζαντινής Εκκλησίας του Αγίου Μάρκου στους πρόποδες του Παπίκιου όρους.

Απο εκεί μια μικρή ομάδα συνέχισε σε μεγαλύτερο υψόμετρο φτάνοντας στη κορυφή, ενώ μια δεύτερη επιδόθηκε στη συλλογή άγριων κούμαρων και μανιταριών που παρατηρούνται έντονα αυτή τη περιόδο στην ευρύτερη περιοχή και επέστρεψε στην βάση αργά το μεσημέρι. Η ομάδα διέσχισε περίπου 12 χλμ. και κάλυψε υψομετρική διαφορά περίπου χιλίων μέτρων

Ύψωμα Ληνού 7/11/2010 με θέα τη συλλογή άγριων μανιταριών και κούμαρων απο τη διαδρομή.

Και αφού το όλο εγχείρημα πέτυχε την Κυριακή 14 Νοεμβρίου ημέρα επαναληπτικών εκλογών λέμε δεν το επαναλαμβάνουμε....Αυτή τη φορά με παρέα 21 μέλη του Ε.Ο.Σ. Κομοτηνής (με μκρότερα μέλη την Ζωή 6.5 ετών και τον Στέλιο 9 έτών) πραγματοποιούμε ανάβαση στη τοποθεσία Κάβος (Kavatsilik) του Δήμου Ιάσμου. Ο αρχηγός της ομάδας Αντώνης μας οδηγεί απο το σημείο εκκίνησης τη Γέφυρα Κομψάτου στην τοποθεσία Gok Tseli (εγκατελειμένος οικισμός Πομάκων απο το 1975).

14/11/2010 Gok Tseli (εγκατελειμένος οικισμός Πομάκων)

Απο εκεί κατευθυνόμαστε στη τοποθεσία Κάβος (Kavatsilik), επίσης χωριό που κατοικούταν απο Πομάκους της ορεινής Ροδόπης. Καθόλη τη διαδρομή τους οι φίλοι απόλαμβάνουμε το φυσικό τοπίο, ερχόμαστε σε επαφή με μικρή αγέλη απο άγρια άλογα που υπάρχουν στη περιοχή, διασχίζουμε ρυάκια, αντικρύζουμε λιβάδια, συναντάμε ποτάμια, ορεισίβιους κατοίκους της περιοχής και κατέληγουμε στη βάση μας μετά απο 4.5 ώρες καλύπτοντας απόσταση 15 χλμ. και υψομετρική διαφορά περίπου 900 μέτρων.