Από το άγριο δάσος στο πιάτο σας.

Την 6η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΝΙΤΑΡΟΦΙΛΩΝ διοργάνωσαν οι ΜΑΝΙΤΑΡΟΦΙΛΟΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ KAI ΘΡΑΚΗΣ, εκδήλωση που πραγματοποίηθηκε στις 14, 15 και 16 Οκτωβρίου 2011 (Παρασκευή-Κυριακή) στην ευρύτερη περιοχή του Λειβαδίτη Ξάνθης, με επίκεντρο το Δασικό Χωριό "Ερύμανθος" (51 χλμ. από Ξάνθη, 9 χλμ. από Λειβαδίτη), υπό την  υποστήριξη της Δημοτικής Ενότητας Σταυρούπολης Δήμου Ξάνθης.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του συλλόγου Μανιταρόφιλοι Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης  "Σκοπός της εκδήλωσης είναι να δώσει την ευκαιρία σε ανθρώπους που αγαπούν τα μανιτάρια και τη φύση, αλλά και σε όσους θα ήθελαν να μάθουν για τον παράξενο και μυστηριώδη κόσμο των μανιταριών και να τα γνωρίσουν στον φυσικό τους χώρο μέσα από την αναζήτηση, τη συλλογή και τα σεμινάρια με την καθοδήγηση ανθρώπων με μεγάλη γνώση και εμπειρία στα μανιτάρια." Στη συνάντηση αυτή υπήρχε η εξής ιδιομορφία: την επιμέλεια του μεσημεριανού γεύματος και του δείπνου επιμελήθηκε η βραβευμένη με το "BEST IN THE WORLD AWARD COOKBOOK GOYRMAND CHEF" Στέλλα Σπανού.
 

Η εκδήλωση είναι πανελλήνια, καθώς συμμετέχουν και σύλλογοι μανιταρόφιλων που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Κάθε χρόνο,  πραγματοποιούνται τρεις πανελλήνιες συναντήσεις, η εαρινή, η θερινή στον ορεινό όγκο των Γρεβενών και η φθινοπωρινή στην οροσειρά της Ροδόπης, στην περιοχή του Λειβαδίτη.

Συμμετείχαμε ώς περαστικοί απο την εκδήλωση και ίσα που προφτάσαμε να ενταχθούμε στην μια απο τις ομάδες αναζήτησης μανιταριών -αυτή του Δαφνώνα- η 2η ομάδα κατευθύνθηκε με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά κυνηγούς τρούφας σε άλλα μονοπάτια. "η παρατεταμένη ανομβρία, δεν έχει βρέξει αρκετά εκτός απο τις τελευταίες μέρες και η σχετικά χαμηλή θερμοκρασία για την εποχή περίπου 4 C, είναι ανασταλτικός παράγοντας καρποφορίας" μας εξηγεί ο κ. Άγγελος ένας από τους παλαιότερους του Συλλόγου .

Δέν χάνουμε όμως το ηθικό μας και συνεχίζουμε την αναζήτηση...ώσπου πέφτουμε σε φλέβα!

Το ζαρκαδίσιο είναι το πιό γνωστό ίσως μανιτάρι στην Ελλάδα. Είναι φαγώσιμο και πολύ νόστιμο.

Οι μεγάλες διαστάσεις ,τα χρώματα , το λεπιδωτό καπέλο ,το διπλό κινητό δακτυλίδι και οι τεθλασμένες ζώνες στο πόδι που δεν κοκκινίζει αν ξυθεί είναι τα στοιχεία αναγνώρισης του μανιταριού. Θα το βρούμε στο δάσος από το Μάιο έως τον Νοέμβριο, συνήθως κατά ομάδες, σε δάση, σε άκρες δασών, κατά μήκος δρόμων, σε ξέφωτα, βοσκοτόπια και θαμνότοπους, σε φωτεινά, ηλιόλουστα μέρη. Κοινό σε όλων των ειδών τα δάση, ένα από τα πιό γνωστά φαγώσιμα είδη στην Ελλάδα.

Θα το συναντήσεις και με άλλες ονομασίες όπως: Ελαφίνα, Ομπρέλα, Αδραχτίτης κ.λ. Οπως όλα τα μανιτάρια τα μαζεύουμε σε καλάθια, δεν τα πλένουμε και τα καθαρίζουμε μόνο με ένα βρεγμένο πανί. Τα ζαρκαδίσια μανιτάρια τα μαγειρεύουμε με πολλούς τρόπους. Η καλύτερη συνταγή είναι το σνίτσελ. Αν είναι μεγάλο τα κόβουμε σε μικρότερα κομμάτια και τα μαγειρεύουμε .....αλεύρι, αυγό, φρυγανιά και το τηγανίζουμε σε ζεστό λάδι, χωρίς να το κάψουμε.

Μια άλλη εξαίσια και πεντανόστιμη συνταγή που το έχουμε δοκιμάσει στο παρελθόν είναι να το χρησιμοποιήσουμε σαν βάση για πίτσα αντί της ζύμης. Απλά προσθέτουμε τα υλικά που επιθυμούμε ακριβώς απο πάνω του, όπως ακριβώς ψήνουμε μια πίτσα, (μοτσαρέλα, ντομάτα, ρόκα, τυρί, φέτα, ελίες κ.α.) το βάζουμε στο φούρνο της κουζίνας μας και μια θαυμάσια και υγειϊνή λιχουδιά είναι έτοιμη στο πιάτο μας!

Καλή σας Όρεξη!