Στα "χάλκινα" χρώματα του Παϊκου, στους ήχους της Γουμένισσας, στα αρώμματα της Καστανερής, τις ευωδιές της Τσούκας Γκόλας

Ομάδα ΕΟΣ Θεσσαλονίκης Πάϊκου - Γουμένισσας 2016

Το όνομα του βουνού προέρχεται από το σλαβικό «πάιακ» pajak που σημαίνει αράχνη και δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερη παρομοίωση.

Το Πάικο είναι ένας μεγάλος ορεινός όγκος σε έκταση, αλλά χαμηλός σε ύψος, με τους μικρούς λόφους να απλώνονται μέχρι τους κάμπους περιμετρικά σε ένα σχεδόν κυκλικό σχήμα. Αποτελεί δε και το μεγαλύτερο δάσος καστανιάς της Ελλάδας. Στο βουνό υπάρχουν περί τα 4.500 στρέμματα καστανιών, εκ των οποίων τα 2.500 είναι καλλιεργήσιμα. Γύρω στις 300 οικογένειες έχουν ως δεύτερη ασχολία το κάστανο και υπολογίζεται ότι η ετήσια παραγωγή φτάνει στους 500-600 τόνους, ανάλογα με τη χρονιά. Σήμερα το 70% της ποσότητας που παράγει η Ελλάδα σε Κάστανο προέρχεται από αυτά τα χώματα.

Λόγω του κλίματος που επικρατεί στην περιοχή το κάστανο που παράγεται είναι ιδιαίτερα γλυκό και γευστικό.

Το όνομα της κορυφής Γκόλα Τσούκα προέρχεται από το σλαβικό gola που σημαίνει γυμνή-φαλακρή μιας και στην κορυφή δεν υπάρχουν δέντρα.

Όλα ξεκίνησαν από τις 3 Σεπτεμβρίου 2016. Εκεί συμμετείχαμε με την ομάδα μας (Πέτρος, Οδυσσέας, Κλεόβουλος, Ανδρέας, Ρούλα, Αναστασία, Αλίκη κ.α.) στον 30ο επετειακό Ορειβατικό Μαραθώνιο του Ολύμπου στους σταθμούς της Γκορτσιάς και των Πριονίων. Η Συμμετοχή μας εκεί σαν εθελοντές μας επιφύλαξε μια πρόσκληση σε μια εξόρμηση του ΕΟΣ Θεσσαλονίκης, αλλά έπρεπε να αποφασίσουμε σε ποια;

H φίλη Ρούλα "Τιγρίδου" (kaplan) μας έριξε την ιδέα...."στις 6-11 έχει μια όμορφη εκδρομή στο Πάϊκο...εκεί που όλα τριγύρω τα χρώματα, οι εικόνες, μυρωδιές και ήχοι είναι Χάλκινα... "

Εγώ από την άλλη ήθελα να επισκεφτώ το Χάλκινο Όρος αλλά σε άλλη διάσταση πιο "τρισδιάστατη"....Ρούλα θα έρθω αλλά θέλω να το "τρέξω" της απάντησα..... Φυσικά καταλαβαίνεται ποια άποψη επικράτησε μιας και είμουν μονος - απο την άλλη είχα να αντιμέτωπίσω την Τιγρίδου αλλά και την Αναστασία "Hut", όπως η ίδια αποκαλείται...

Και έτσι ξεκινήσαμε... από τα άγρια χαράματα με άλλους 67 ορειβάτες - φίλους από τον αδελφικό Σύλλογο της Θεσσαλονίκης να πλησιάζουμε το Χάλκινο Βουνό.

Η Αλήθεια είναι ότι ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί ο όρος Χάλκινα της Γουμένισσας επικράτησε αντί του όρου τα "πνευστά" ή οτιδήποτε άλλο, παρά μόνο όταν πάτησα το πόδι μου στο χωριό Καστανερή. Εκεί εκτός των άλλων συναντάμε και ένα δεύτερο λεωφορείο με 40 φίλους του βουνό της Ορειβατικής Λέσχης!!! Παναγιά μου λέω, 110 άτομα θα ξεκινήσουμε να περπατάμε για την Κορυφή Gola?

Ήταν ο 2ος σύλλογος της περιοχής που είχε προγραμματίσει την ίδια ακριβώς ανάβαση στο ίδιο μέρος την ίδια ώρα....ωραία ως εδώ!!!

Με το που φτάνουμε στο ξέφωτο της Καστανερής 880μ. (πρόποδες Παίκου) συναντάμε και καμιά 200αρια δρομείς που ετοιμαζόταν να ριχτούν στο βουνό αφού την ίδια ώρα και ημέρα διεξαγόταν και ο 6ος Ορεινός αγώνας Paiko Trail από το ίδιο ακριβώς σημείο.

Η Διαδρομή

Η διαδρομή - εύκολη προς μέτρια θα την χαρακτήριζα, δεν είχε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Από το χωριό Καστανερή, συνάντηση και με τους δρομείς του Αγώνα, συνεχίζουμε άλλα 2 χλμ και μπαίνουμε στο μονοπάτι.

Δάσος Οξιάς και ήπια ανηφόρα για την αρχή...βγάζουμε τα πολλά ρούχα και από τα 1100μ. και χωρίς να το καταλάβουμε περνάμε την αραιή νέφωση που μας έκρυβε την θέα, στα ανώτερα!

Χωματόδρομοι, μονοπάτια, δάση, πυκνή βλάστηση και παντού χρώματα!!! Τα χρώματα του Πάϊκου έχουν μια πολύ ιδιαίτερη γλυκήτητα..........Όπως και η γεύση του κάστανου που παράγεται στην περιοχή.

"Υπολογίζεται ότι το 70% της ποσότητας του κάστανου που παράγεται στην Ελλάδα καρποφορεί σε αυτά τα χώματα!" μας εξιστορεί ο 76 χρόνος συνοδοιπόρος μας Δημήτρης .

Και συνεχίζουμε την γλυκιά ανηφόρα πότε από μονοπάτια φυλλοβόλων δέντρων της περιοχής και πότε από χωμάτινους δασικούς δρόμους.

Στο διάβα μας συναντάμε και τους πρώτους εθελοντές του αγώνα. Από εδώ θα περάσουν οι αθλητές είναι ο τελευταίος σταθμός τροφοδοσίας.

Σε 1.30 περίπου πορείας συναντάμε ένα μεγάλο ξέφωτο... "Από εδώ θα ανέλθουμε στην κορυφή με ήπιο τραβερσάρισμα από αριστερά, όσοι επιθυμούν μπορούν να το δοκιμάσουν κόντρα επάνω αλλά είναι έντονη η κλίση, η κατεύθυνση προς τα αριστερά οδηγεί στο καταφύγιο της περιοχής..." μας εξηγεί ο αρχηγός της ομάδας Ν. Πετρίδης.

Φωτο : Δημήτριος - Χρήστος Σιώτας

Και έτσι έγινε σε 40 περίπου λεπτά προσεγγίζουμε τα 1647μ. την Κορυφή ου Πάϊκου. Πάνω από τα σύννεφα η θέα σε σαγηνεύει...Η μικρή και μεγάλη Τζένα απέναντι μας, το Πίνοβο επίσης, η κοιλάδα της Αριδαίας, η θέα προς τον κάμπο των Μογλένων (Καράτζοβα στα βλάχικα - Αριδαία) που εισαι Καρατζε Αλέξανδρε!!! ... Εμείς πάνω ακριβώς από τα σύννεφα.... κάτω μας όλη η Μακεδονία!

Στην Κορυφή Τσούκα ΓΚΟΛΑ = Γυμνή, φαλακρή Κορυφή, επειδή ακριβώς είναι το μόνο σημείο του Πάϊκου που δεν έχει βλάστηση, το ομοίωμα - άγαλμα ενός περιπατητή ορειβάτη, μάλλον ο υπεύθυνος και πρώτος που σχεδίασε την διαδρομή παρουσιάζει ενδιαφέρον. Τέτοια μεταλλικά αγάλματα - ομοιώματα έχουμε συναντήσει σε πάρκα, πλατείες, παγκάκια, αλλά ποτέ σε κορυφές βουνών. Η θέα γύρω μας ακόμη πιο ενδιαφέρουσα!!!

Καθόμαστε να ξαποστάσουμε με την 67μελή ομάδα μας για κανένα μισάωρο, αναμνηστικές φωτογραφίες, γέλια - πειράγματα παντού. Εκεί συναντάμε και φίλους περιπατητές από την Ορειβατική Λέσχη Θεσσαλονίκης...καμιά 100αρια άτομα στην Κορυφή Τσούκα Γκόλα.

Η διαδρομή ήπια και η θέα μας ανταμείβει όλους! Όλοι με ένα χαμόγελο πλατύ στα χείλη τους. Οι εμπειρότατοι αρχηγοί Νάσσος, Νίκος, Μακρίνα (που είχε και μια απώλεια παπουτσιού) δίκαια δέχονται τις ευχαριστίες και εύσημα απ ' όλους - δεν είναι και τόσο εύκολο να συντονίσεις μια τόσο πολυπληθή αποστολή με τόσο διαφορετικά μέλη)

Η επιστροφή μας περιμένει. Για την την κάθοδο χρειαζόμαστε περίπου 4 ωρών πεζοπορίας και αυτή σχεδιάζεται όχι από το ίδιο σημείο αλλά από την περιοχή των Γιαννιτσών. Μέσα από ένα κακοτράχηλο μονοπάτι και ένα από τα πιο όμορφα μονοπάτια καστανοδάσους με τα πιο υπέροχα και χάλκινα χρώματα που έχουμε συναντήσει ποτέ, προσεγγίζουμε το Ρωμαϊκο μονοπάτι - δείγμα ότι κάποτε Ρωμαίοι Λεγεωνάριοι και άλλοι περάσαν από εδώ που μας οδηγεί κατευθείαν στο τέλος της Εκδρομής μας στο χωριό Πέντε Πύργοι έναν θερινό εγκατελείμμενο οικισμό κοντά στο Ελευθεροχώρι.

Η διαδρομή διάρκειας 6 περίπου ωρών και 16.5χλμ μέσα στην φθινοπωρινή βλάστηση της Πέλλας και Κιλκίς και στον καθαρό αέρα της Μακεδονίας τελειώνει εδώ.... Γεμίσαμε τις μπαταρίες, ανταμώσαμε με παλιούς φίλους, γνωρίσαμε καινούργιους εισπνεύσαμε οξυγόνο μα πάνω από όλα περάσαμε για άλλη μια φορά καταπληκτικά........